در تنهایی خود لحظه هارا برایت گریه کردم .. در بی کسیم برای تو که همه کسم بودی گریه کردم .. در حال خندیدن بودم که به یاد خنده های سرد و تلخ تو افتادم و گریه کردم .. در حین دویدن در کوچه های زندگی بودم ناگه به یاد لحظه هایی که بودی و اکنون نیستی افتادم ایستادم و اهسته گریه کردم .. دفتر خاطراتم را ورق میزدم که نامه ی تو را دیدم و ناگهان گریه کردم . ولی اکنون . . میخندم ! ... اری می خندم! ... . به تمام لحظه های بچه گانه ای که به خاطرت اشک هایم را قربانی کردم...

مى خواهى بروى ؟ بهانه مى خواهى ؟ بگذار من بهانه را دستت دهم برو و هركس پرسيد بگو لجوج بود ... هميشه سرسختانه عاشق بود بگو فرياد مى كرد همه جا فرياد مى كرد فقط مرا مى خواهد بگو دروغ مى گفت مى گفت هرگز ناراحتم نكردى بگو درگير بود ... هميشه درگير افسون نگاهم بود بگو او نخواست نخواست كسى جز من در دلش خانه كند اينهمه بهانه برايت آوردم حالا اگر مى خواهى برو به سلامت

یکنفر در همین نزدیکی ها
چیزی به وسعت یک زندگی برایت جا گذاشته است…
خیالت راحت باشد
آرام چشمهایت را ببند
یک نفر برای همه نگرانی هایت بیدار است
یکنفر که از همه زیبایی های دنیا
تنها تو را باور دارد

زيبائي فقط در چشمهاي زن نیست،اما آن چه در نگاه اول،مرد را اسیر میکند،فقط چشمهاست

وقتی نیست نباید اشک بریزی

باید بگذاری بغض ها روی هم جمع شوند و جمع شوند ….تا کوه شوند ، تا سخت شوند ،

همین ها تو را میسازد…سنگت می کند درست مثل خودش !

باید یادت باشد حالا که نیست

اشکهایت را ندهی هرکسی پاک کند …میدانی؟

… آخر هرکسی لیاقت تو و اشکهایت را ندارد.

اگر نهال های جنگل
بدانند ،
روزی تن هاشان
دسته ای در دستان
تبر به دوشان
خواهد شد
مثل من
شاید ، هرگز
دل تنگ باران
نشوند

وقتی نیست نباید اشک بریزی

باید بگذاری بغض ها روی هم جمع شوند و جمع شوند ….تا کوه شوند ، تا سخت شوند ،

همین ها تو را میسازد…سنگت می کند درست مثل خودش !

باید یادت باشد حالا که نیست

اشکهایت را ندهی هرکسی پاک کند …میدانی؟

… آخر هرکسی لیاقت تو و اشکهایت را ندارد.

تو دست در دست دیگری
من در حال نوازشِ دلی که سخت گرفته است از تو
مدام براو تکرار می کنم که نترس عزیز دل
آن دستها به هیچ کس وفا ندارند

اگه کسي رو دوست داري نه براش ستاره باش نه آفتاب چون هردوشون مهمون زود گذرند. پس براش آسمون باش که هميشه بالاي سرش باشي

از کبوترپرسیدم : زندگی چیست؟ پرهایش را تکان داد و جواب نداد
ازدریا پرسیدم:زندگی چیست؟ خروشید و جوابم را نداد
ازآفتاب پرسیدم:زندگی چیست؟ غروب کرد وجوابم را نداد
ازانسان پرسیدم:زندگی چیست؟ گفت: زندگی خون دل خوردن است اولش عشق وبعد مردن است